Yazıya başlamadan önce değerli mücadele arkadaşım, sevgili yoldaşım Sevil Erol'u ölüm yıldönümünde, saygıyla minnetle anmak istiyorum.
Sevil KESK'i en zor süreçlerini omuzlayıp bu günlere taşıyan bir emek yoldaşıydı. Yaşamı boyunca demokrasi ve emek mücadelesinin yılmaz savunucusuydu.
Yıllar geçse de Sevil'in, yeri zor doldurulacaktır. Onu bizler asla unutmayacak, unutturmayacağız.
***
Demokratik Toplum Kongresi (DTK) sonrası açıklanan, Demokratik Özerklik projesi gündemi belirliyor.
Her kesim bu projeyi konuşuyor. Kürt halkı bu projeyle devasa bir adım attı. Devletin Kürtlere yönelik seksen yıllık ret ve ink‰r sistemini tersine çevirdiler.
Nitekim 'tanrı-devlet' düzeni karşısında, emekçiler, kadın, gençlik ve ezilen doğanın, halkların dayatılmış yaşama boyun eğmeden, kendi özgürlük çizgilerini ortaya koymaları devrimsel bir gelişmedir.
Hatta böyle bir adımın atılmasında geç kalındığını bile söyleyebiliriz..Toplumu kölece bir yaşamın içine hapseden devlet zihniyeti, elbette kendiliğinden değişmeyecektir. Dipten gelen bir dalganın yaratılması gereklidir.
Kürt halkı da böylesi tarihi bir adım attı.
Kuşkusuz demokratik özerklikten anlaşılan yada benim anladığım, yerellerin güçlendirilmesi demokrasinin derinleşmesidir. Öyleyse bu model sadece Kürt illerine özgü bir model (proje) değildir.
Böyle anlaşılmamalıdır. Bu proje Türkiye'nin demokratikleşme projesidir.Tüm demokrasi özgürlük beklentisi olanların katı merkeziyetçilikten bıkan her kesimin ortak talebi olmalıdır. Her zaman teba kültüründen, örgütsüzlükten yakınırız.
Demokratik Özerklik toplumu örgütsüzlükten kurtaracak ve kılcal damarlarına kadar örgütleyecek yeni bir yaşam anlayışıdır.
Türkiyede emekçiler, kadınlar, işçiler, issizler, emekliler ve esnaf vb. çok sayıda toplumsal kesim, kesimsel çıkarları için federasyon yada konfederasyon tarzında örgütlenerek bir araya gelirler.
Ancak her şeyin merkeze havale edildiği bugünkü devlet yapısı, toplumun sorunlarına, demokrasi ve özgürlük taleplerine çözüm olanağı sunmaktan yoksundur. Yani mevcut sistem, Kürtlerin emekçilerin, kadınların, işçilerin, issizlerin, emeklilerin taleplerini karşılamamaktadır.
Demokratik özerk yapı (yerel meclisleşme) merkezin sorunlara çözüm bulamadığı oranda yerelde, yerel meclisler aracılığı ile ekonomik, sosyal, kültürel, dilsel alandaki sorunlara çözüm üretmesidir. Yani tüm yereller, en küçük idari birim olan köyden başlayarak sokaktan, mahalleden giderek kentlerin kendi karar mekanizmalarını oluşturmaları ve toplumun ekonomik, sosyal, kültürel vb sorunlarını her yerelin çözüme kavuşturmasıdır.
Yerelleşme aynı zamanda emekçiler açısından, devletin vesayetinden kurtulmaktır.
Devlet yıllardır emekçilere haklarını vermiyor. Hep oyalıyor, beklenti yaratıyor. Zaman, zaman emekçilerin ağzına bir kaşık bal çalarak tepkiyi bir noktada tutuyor.
Oysa son yıllarda yerel yönetim alanında sendikalar artık devlete rağmen Belediyelerle, fiili toplu sözleşmeler düzenliyor. Ne var ki devlet sürekli, belediyelere baskı yapıyor zimmet çıkarıyor. Devlet belediyelere 'çalışanına insanca ücret verme' diyor.
Bunun en çarpıcı örneği 1992 yılında Antep Belediyesi ile Tüm Bel-Sen arasında imzalanan sözleşmedir. Antep Belediyesi ile Tüm Bel Sen arasında emekçilerin ekonomik sosyal haklarının iyileştirilmesi ile ilgili yapılan toplu sözleşmeyi, dönemin hükümeti yok sayarak taraflara zimmet çıkarmıştı.
Daha sonra konuyu Tüm Bel-Sen AİHM taşıdı.
Mahkeme Belediyenin sendikayla yaptığı sözleşmenin haklılığına karar verdi ve hükümeti tazminat ödemeye mahkum etti. Demek ki pekala devlet işin içine sokulmadan halklar, emekçiler kendi yerellerinde, insanca yaşayabilecekleri ücret ekonomik, sosyal, kültürel, dilsel vb. sorunlarına rahatlıkla çözüm bulabilirler. Topluma yeni ufuklar açacak olan yerelleşme hamlesi, hem devletin hem de sivil toplumun önünü açacaktır.
Sermayenin bile yerleşmeye çalıştığı çağımızda, demokratik özerklikten korkulması anlamsızdır.
Sonuç olarak devletin küçülmesi, öz örgütlülüğün yani sivil toplumun gelişmesini sağlayacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder