Paris katliamından altı gün sonra. Günlerden Salı. Soğuk, karla karışık yağmurlu bir Paris günü.
Paris'in Villiers-Le-Bel banliyösünde bir salon… Üç kadın… Üç tabut… Ve onları son yolculuklarına uğramaya gelen binlerce insan.
Gelenlerin hepsi ‘tarifi imkansız bir acı’ içindeler. Acı gözlerinden okunuyor. Hepsinin yürekleri taş kesmiş. Gözleri kan çanağına dönmüş.
Birbirini tanıyan veya tanımayan herkes kucaklaşıyor. İçten herkes birbirini sarılıyor. Sıcak elleriyle bu kış gününde hançerlenmiş yüreklere dokunmak istercesine.
Gözlerde kin var… Nefret var… Gözlerde kararlık var. Gözlerde intikam hırsı var… Yılgınlık ise asla.
Ve gözler; gerçeği söylüyor. Yalın, fütursuz ve mertçe.
Gözler, bu salondaki gözler, sokağa taşmış gözler, üç kadının ‘katlini gördüm’ diyor.
‘Size tarifi imkansız acılar yaşatacağız’ diyenler var ya işte onlar diyor, şurada, şu tabutların için de olan üç Kürdistan çiçeğini onlar kopardılar’’ diyor. Hem de tarihin tanık olduğu en kalleşçe yöntemle.
Gözlere bunu söylüyor. Yalın, fütursuz ve mertçe.
Salı günü Paris'in Villiers-Le-Bel banliyösündeki salona Sakine Cansız, Fidan Doğan ve Leyla Şaylemez’i yolculamaya gelen yaralı ve kırgın yürekler gözler aracılığıyla konuşuyor.
Gözler bu korkunç, vahşi ve kalleşçe cinayetin üstüne çekilmek istenen yalan perdesini, zifiri bir karanlıktan aydınlığa çıkarcasına yırtıp atıyor.
‘’Gerçeği, ama yalnızca gerçeği bir kez olsun, adalet aşkına, tanrı aşkına, inandığınız değerle aşkını bu gözlerde, gözlerimizde arayın’’ diyor.
Gözler Türk medyasının yalanlarına inanmayın diyor. Ar damarı çatlamış, yalanı bir yaşam biçimi haline getirmiş, kara propaganda tellalarlına inanmayın diyor. Gözler ‘onlar’ da utanmak, ar, namus yok diyor. Hasiyet yok diyor. Mertlik ve şövalyelik yok diyor.
Rojbin’in küçük kuzeni öperek, gözyaşlarıyla yeniden yeşersin diye ıslattığı fotoğrafı göğsüne bastırmış şekilde konuşmadan, tek kelime etmeden ‘katilleri gördüm’ diyor. Tıpkı bu salonda farklı inançları olan, farklı dilleri konuşan, farklı yaş gruplarından olan, farklı mesleklerden olan binlerce kadın-erkek Kürdistanlı ve dostları gibi…
Gözler üç kadının’ katlini gördüm’ diyor. ‘’Dürüstçe, namusluca ve mertçe bakın sizde göreceksiniz’’ diyor.
Gözler, ah o hançerlenmiş, sömürge vurgunu sürgün yüreklerin adına konuşan gözler, ‘katli gördüm’ diyor.
‘’Hani daha ilk andan itibaren ve daha sonra hayasızca ‘kendi iç hesaplaşmaları’ diyenler var ya, işte katil onlardır’’ diyor.
Üç kadının, üç devrimcinin, üç Kürdistan çiçeğinin katilini gördüm diyen gözler ürkek değil. Gözlerde korkunun zerresi yok. Adete ağlarken konuşan, susarken isyan ediyor gözler.
‘’Biz katili tanıyoruz’’ diyor gözler:
‘’O kendisini yedi kat yerin dibine soksa, fara deliğine girse, devletin kozmik odaların labirentlerinde kendisini kaybetse, ‘yeşile’ bürünse dahi, tanıyoruz onu’’diyor gözler
Gözler derin bakıyor. Üç fidanımızı ‘Direnmek kalırdı Kürde…’ diyen bilge insan Musa Anter’e pusu kuran kalleşler koparıp aldı dalından diyor gözler.
‘’Hani daha sonra Ermeni gazeteci Hrant Dink’i İstanbul’da, hani bir yıl sona ererken Roboski’de otuz dört gencimizi katlederek evlerimizi ateş düşürenler var ya, hani Habur’da barış sevincimizi, şimdi ise acımızı tartmaya kalkan utanmazlar var ya, işte onlar katildir’’ diyor gözler.
Kim ne derse desin o salonda, o salonun dışın da karla karışık yağmurlu bir Paris kışında üç kadını, üç Kürdistan çiçeğini uğurlamaya gelen her acıdan taş kesmiş yüreklerin gözleri, tıpkı yarın Kürdistan’ın kalbi Amed’te, Dersim’de, Elbistan ve Mersin’de ‘tarifi imkansız acılar’ yaşayan insanların gözleri gibi katili görüyor. Ve tanıyor.
Gözler, katil severlere, Kürt düşmanlarına ‘’döktüğünüz kan sizin alnınızda, yazdığınız ve çizdiğiniz onca komplo teorisi, yalan-dolan senaryolar yanınızda kalsın, gerçek ise bize yeter’’ diyor.
‘’Bu gerçekle sizi takip edeceğiz’’ diyor gözler.
‘’Katilde olsanız sizlere ‘tarifi imkansız bir acı yaşatmayacağız’ ama adaleti er yada geç sağlayacağız’’ diyor gözler.
‘’Diz çökmeyeceğiz. Katil güruha ve faşizme diz çökerteceğiz’’ diyor gözler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder