Yüreğimi salıyorm insanlığın ortasına
Kana bulanıyor yapay sınır boylarında
35 civanparesiyle Kürt halkının,
Işıtıyor kanlarımız karanlıkları
Kerbela susuzluğu değil bu yangın
gökten dökülen bombalardır
kuduz çakallarca
kanayan bağrına ilhak edilmiş welatın...
Öfkemi salıyorum üzerine
kanlı çapul karargahlarının
kanayan bir yumruk gibi sıkılı,
Dönüyor dört ufkunda dünyanın
Döğüşüyor safında mazlum halkların
insanlık sicili kirli olanlara karşı...
Yüreğim kanıyor ol Kürdi coğrafyanın
dağında, taşında, toprağında,
Yüreğim kabuğunu çatlatmış bir kızıl nar
eski Ermenistan yaylasında,
ve neredeyse unutturuyor bana
kendi yoksulluk ve ezilmişliğimi
başıma devlet diye diktiğim
yüksek söylemli alçak dikta.
Yüreğimi salıyorum insanlığın ortasına
kanıyor ağıt ağıt
Vanda, Maraşta, Şırnakta.
Öfkemi yolluyorum
Yok karşımda
düşmanca namuslu bir düşman
sinsi bir kalleşlik sarmış dört yanı
öfkem kan ağlamakta...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder