7 Ekim 2011 Cuma

Cemil Bayık: ''Kara Harekatına Cesaret Edemiyorlar ''

KCK Yürütme Konseyi Üyesi Cemil Bayık, olası bir sınırötesi kara operasyonunun mümkün olduğunu ancak bir sonuç almasının zor olduğunu belirterek, “İki aydan fazladır bu gündemleştiriliyor. Medya Savunma Alanlarına karadan girmeleri çok zordur. Daha doğrusu sonuçlarının ağır olacağını bildiklerinden cesaret edemiyorlar. Gerilla hazırdır. Gerilla geldiklerinde kesinlikle büyük savaş içine girecektir. Belirli alanlara girseler de çıkışları zor olacaktır” dedi.

KCK Yürütme Konseyi Üyesi Cemil Bayık, nokta operasyonu sözlerinin de propaganda olduğunu belirterek, “Türk devleti yapacağı herhangi bir nokta operasyonunda operasyon birliklerinin tümünü kaybedebilir. Söyledikleri nokta operasyonları izledikleri filmlerdeki gibi olmuyor” dedi. Bayık, asker ve polisin de karakollardan çıkamadığını ifade ederek, “Askerler de polisler de karakollardan çıkamıyorlar. Mevcut durumda askerin operasyon yapması, operasyonla sonuç alma kapasitesi çok fazla yoktur” dedi.

Bayık, AKP ve Fethullahçıların da kara operasyonunu dillendirmekten kaçındıklarına dikkat çekti: “AKP hükümeti ve fetullahçılar bu durumu anladıklarından şimdi kara operasyonunu dillendirmekten kaçınıyorlar. Tezkereyi uzattılar, ama yakın bir zamanda kara operasyonu ufukta görünmüyor. Daha doğrusu yapılıp yapılmaması konusunda büyük bir tereddüt içine girmişlerdir. Öyle ki böyle bir operasyonu ilk önce dillendiren ve hemen Kandil’e gidilmesini isteyen Fetullahçılar çark etmişlerdir.”

AKP DOĞRUDAN ARACILAR GÖNDERDİ
*Sayın Öcalan’ın devlete üç protokol sunduğunu, ama bu protokollerin hükümet tarafından onaylanmadığını, kabul edilmediğini ve böylelikle görüşme sürecinin tıkandığını söylüyorsunuz. Sayın Öcalan da sağlık, güvenlik ve özgürlüğü sağlanmadığı taktirde rolünü oynayamayacağını, çekildiğini söylemişti. Son olarak Başbakan da İmralı’da hazırlanan protokollerin kendisi için bir anlamı olmadığını ortaya koydu. Ancak AKP’ye yakın basın ve yazarlar çatışmaları sizin 17 Temmuz tarihli açıklamanızla ve Silvan’da 20 askerin ölümüyle bağlantılandırdı. Medyaya sızan Oslo görüşmelerini dikkate alarak alsında ne olduğunu anlatabilir misiniz?

-AKP hükümeti Özgürlük Hareketi'nin gelişmesi, gerillanın etkinliğinin artmasıyla birlikte sıkıştı. AKP iktidara geldiğinde önünde sıcak bir Kürt sorunu yoktu. Devlet Kürt sorununu ortadan kaldırdığını, PKK'yi tasfiye ettiğini düşünüyordu. AKP de bu yaklaşımla iktidar olmuştu. Bu nedenle Kürt sorununu çözme programı olmadığı gibi Kürt Özgürlük Hareketi'ni ezme programı da yoktu. Esas olarak AKP hükümeti Kürt Özgürlük Hareketi'nin etkisizleştiğini düşündüğü ortamda ekonomik, sosyal, kültürel imkanları kullanarak bu sorunu tümden ortadan kaldırmayı hesaplıyordu. Buna karşı da hareketimiz durumun böyle olmadığını, Kürt sorununun çözülmesi gerektiğini, yoksa yeniden mücadelenin geliştirileceğini, ama sorunu siyasal yöntemlerle çözmek istediğini defalarca dile getirdi. Ama AKP hareketimizin bu yaklaşımlarını bir blöf, bir zayıflık, bir propaganda olarak görmüş olacak ki hiç ciddiye almadı, adım atmadı. Bunun sonucu 2004 1 Haziranından sonra gerilla eylemleri gelişti. İlk önce hükümet bunu kısa sürede etkisizleştireceğini, tasfiye edeceğini düşündü. Hatta bu konuda farklı yoları deneme girişimleri oldu. Ancak hem gerilla eylemleri hem halkın direnişi giderek daha da arttı. AKP çok sıkışmıştı. Diğer taraftan devlet içinde de AKP'nin gerilla eylemleri karşısında daha sert politika izlemesi isteniyordu. Ama AKP hükümetinin ne çözüm ne de yoğun saldırıyla tasfiye etme biçiminde bir hazırlığı olmadığı için Kürt Özgürlük Hareketi'nin ateşkes ilan etmesini sağlama çabaları içine girdi. Bu konuda doğrudan aracılar gönderdi. Bazı belediye başkanları üzerinden aracılar gönderdi. Eğer ateşkes olursa çözüm için adımlar atacaklarını söylediler. Yine aydınlar, sivil toplum örgütlerinden ateşkes yapılması çağrıları vardı. Bu aydınlar AKP'den de çözüm taleplerinde bulunuyorlardı. Yine KDP ve YNK ateşkes olursa hükümet bazı şeyler yapacak diyerek ateşkes istemlerinde bulunuyorlardı. Avrupa Birliğinden bu yönlü çağrılar yapılıyordu. ABD bile örtülü bir biçimde ateşkes ilan etmemizi istiyordu. Böyle birçok yönden bu yönlü çağrılar geldi.

2006’DAKİ GÖRÜŞMELER

Tek taraflı ateşkesin ilan edildiği bu süreçte hem Türkiye içinde bazı görüşmeler oldu, hem de Türkiye dışında bazı aracılar yoluyla hükümetle Özgürlük Hareketi arasında görüşmelerin yapılması önerileri vardı. Bunun sonucu 2006’da hem Türkiye içinde hem de dışında ilk görüşmeler başladı. 2006’da bu görüşmelerin olduğu süreçte AKP'nin herhangi bir adım atmayacağı anlaşıldı. Zaten Önder Apo da eğer AKP bir adım atmazsa bunu bir oyun sayarım diyerek bu ateşkese ve AKP'nin bu çağrılarına, bu isteklerine nasıl yaklaştığını ortaya koydu. Yine bu süreçte Önder Apo'ya yönelik zehirleme girişimi oldu. Bu girişim bize yansıdı ve bunun üzerine Önder Apo’nun saç telleri temin edilerek uluslar arası uzman laboratuarlara gönderildi. Zehirleme girişimi tespit edildi. Tabii bu zehirleme girişimi şöyleydi: Birden öldürmek değil de azar azar belirli bir dozajda zehir vererek zaman içinde vücudu tümden bitirecek, öldürecek bir yöntem izlenmişti. Bu nedenle bu girişim açığa çıkarılınca zehirleme ilerlemeden durdurulmuş oldu. Bazı çevreler böyle bir şey yoktu diyorlar. Öyle değil, kesinlikle doğruydu.

2007 süreci Kürt Özgürlük Hareketi'nin tasfiyesi konusunda yeni bir dönem başlatmıştır. Özellikle Mayıs ayındaki Erdoğan-Büyükanıt görüşmesiyle birlikte AKP Kürt Özgürlük Hareketi'ne karşı tutumunu netleştirmiştir. Artık idare eden bir yaklaşım yerine, tamamen Kürt Özgürlük Hareketi'nin tasfiyesi konusunda devletin derinlikleriyle mutabakata sağlamıştır. Kararını bu yönde kullanmıştır. Bunun sonucu da zaten 22 Temmuz seçimlerinde önü açılmış, AKP yeniden hükümet olmuştur. Hükümet olur olmaz daha önce içeride hal ettik mi ki dışarı gidelim diyen Başbakan, seçimden sonraki ilk Milli Güvenlik Kurulunda sınır ötesi harekat tezkeresi çıkarma kararı almıştır. AKP bu süreçte esas olarak ABD’den aldığı destekle Kürt Özgürlük Hareketi'ni tasfiye etmeyi önüne koymuştur. Ancak Zap direnişi, halkın yürüttüğü serhıldanlar sonucu hükümetin bu politikası ters tepmiş ve daha da sıkışmasına yol açmıştır. Bu sıkışma sonucu 2008’den itibaren hem İmralı’yla yapılan görüşmelerde hem de hareketimizle yapılan görüşmelerde bir sıklaşma olmuştur.

29 MART ÖNCESİ ÇİFT TARAFLI BİR ATEŞKES VARDI

Hareketimiz bu görüşmeler süresince AKP hükümetinin ciddi bir çözüm politikası olmadığını görmüştür. AKP hükümeti bunu pratiğiyle de ortaya koymuştur. Özellikle 29 Mart yerel seçimlerinden sonraki siyasi soykırım operasyonlarını başlatmayla bunu göstermiştir. Halbuki 29 Mart seçimlerinden önce 5 Aralık’ta hareketimiz yeniden tek taraflı bir ateşkes ilan etmiştir ve buna ordu da uymuştur. 29 Mart seçimleri öncesi çift taraflı bir ateşkes olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Nitekim bu süreçte çift taraflı ateşkes sonucu çatışmalar durup ölümler olmayınca AKP yandaşı basın, fetullahçı basın, bakın AKP hükümeti döneminde çatışmalar durdu, ölümler durdu diyerek, bunu bile 29 Mart seçimlerinde AKP'nin seçim kazanması konusuna malzeme olarak kullandılar.

14 NİSAN OPERASYONLARI

AKP hükümeti, hareketimiz13 Nisan’da tek taraflı ateşkesi resmen uzatmasına ve çözüm doğrultusunda bir deklarasyon yayınlamasına rağmen 14 Nisan’da bu yaklaşımımıza siyasi soykırım operasyonlarını başlatarak karşılık vermiştir. Bu operasyonlarla birlikte daha o zaman ateşkes anlamsız hale gelmişti. Çatışmalar daha o zaman şiddetlenebilirdi. Ancak Önder Apo ve hareketimiz özellikle de 29 Mart seçimlerindeki siyasi ortamı değerlendirme açısından 13 Nisan’da aldığı ateşkes kararını sürdürmüştür. AKP hükümetinin provokatif bu uygulamalarına sabırla yaklaşmış; aydınları, yazarları, kamuoyunu ve devleti demokratik çözüm olabileceği, demokratik çözümün mümkün olduğu konusunda hazırlamak istemiştir. AKP herhangi bir adım atmamasına rağmen bu yaklaşımı sürdürmüştür. Açılım kod adlı tasfiye politikası da siyasi soykırım operasyonlarının olmasından sonra dile getirilmiştir. Bu açılım sözü telaffuz edildikten sonra hiçbir olumlu adım atılmamıştır. Aksine siyasi ve askeri saldırılar ve psikolojik savaş tırmandırılarak sürdürülmüştür. TRT 6 ve üniversitelerde Kürtçe bölümlerin açılması kararı da 29 Mart seçimleri öncesi Türk devletinin Kürt Özgürlük Hareketi'ne karşı yürüttüğü savaşın psikolojik boyutunu güçlendirmek için alınmıştır. Kürt Halk Önderinin çözüm için hazırladığı Yol Haritası iki yol sonra verilmiştir. Yol Haritası’nda çözüm için çok makul bir yaklaşım gösterilmesine rağmen Yol Haritası’nın verilmemesi AKP hükümeti ve Türk devletinin bir çözüm politikası olmadığını kanıtlamıştır.

Kürt Özgürlük Hareketi Yol Haritası’nın verilmemesini AKP'nin bir çözüm yaklaşımı olmadığı biçiminde değerlendirmiştir. Ama Önder Apo buna rağmen Barış Grubunu göndermiştir. Ama halkın Barış Grubunu güçlü biçimde karşılamasını bahane ederek Başbakan Erdoğan sil baştan yaparız değerlendirmesinde bulunmuştur. Aslında halkın coşkulu karşılamasına sevinileceğine, halkın çözüm geliyor, barış olacak yaklaşımını çözüm için değerlendireceklerine tersine bir yaklaşım göstermişlerdir. Çözüm yaklaşımları değil de tasfiye politikaları olduğu için halkın bu gücünü, bu uyanışını, bu yaklaşımını kendi tasfiye politikaları önünde engel olarak görmüşlerdir. Böyle bir halka kendi politikalarını kabul ettirmeyeceklerini anlamışlardır. Bu nedenle düşündükleri siyasi egemenlik ve kültürel soykırımı yeni koşullarda sürdürecek politikaları kabul edecek bir toplum yaratmak için kendi politikası önünde engel gördüklerini tasfiyeye yönelmişlerdir. DTP’nin kapatılması, birçok belediye başkanlarının, yöneticilerin, Aralık ayında ikinci büyük siyasi soykırım dalgasında tutuklamaların nedeni budur. Kürt halkının örgütlü gücünü kırarak, mücadele gücünü kırarak, kendi politikalarını kabul ettirmek için bu operasyonlar yapılmıştır. 14 Nisan’da yapılan siyasi soykırım operasyonları da bu amaçla yapılmıştır.

Hareketimiz ısrarla demokratik çözüm için adım atmasını istemiş, AKP hiçbir adım atmayınca Önder Apo Mayıs 2010’da aradan çekildiğini açıklamıştır. Bu durum tabii ki gerilimi ve çatışmaları arttırmıştır. Bunun sonucu Başbakan önder Apo’ya heyet göndermiştir. Önderlik de referandum öncesi yeniden ateşkes ilan etmiştir. Referandum sonrasında yapılan bir görüşmede birçok söz de verilmiştir. Ama bu sözler yine yerine getirilmemiştir. Hareketimiz bahara kadar hiçbir adım atılmayınca 2011 Mart’ının başında bu durumu gözden geçireceğini, eğer AKP doğru yaklaşmazsa mücadelenin yükseltileceği biçiminde bir irade beyanı ortaya koymuştur. AKP hükümeti bu dönemde de hiçbir olumlu yaklaşım içinde olmamıştır. Çatışmaların 2011 Martıyla şiddetlenmesi gündemdeydi, ama yine Kürt Halk Önderi AKP'ye bir fırsat tanımak için hareketimize seçimleri bekleyin demiştir. Seçimlerden sonra da meclisin açık tutulmasını, mecliste alınan bir kararla kendisine rol verilmesini istemiştir. Bu süreçte Önder Apo protokoller hazırlamış, devlete vermiştir. Ama Başbakan Erdoğan’ın şimdi söylediği gibi bu protokollere sahiplenilmemiştir. Böylece İmralı’da yaşanan görüşmeleri ve hazırlanan protokolü hiçbir değeri ve sonucu olmayan görüşmeler olarak gördükleri anlaşılmıştır. Bu yaklaşım bile çatışmaların neden başladığını açıklamaktadır. Seçimden sonra hem hareketimiz hem de Önder Apo hükümete birkaç defa çağrı yapmıştır. Meclisin toplanıp Önder Apo’nun rol alması için karar almasını ve Başbakan'ın bir açıklama yaparak Kürt sorunun demokratik siyasal yollardan çözüleceğini söylemesini istemiştir. Ne protokoller onaylanmış ne meclis Önder Apo’nun rolünü oynaması için herhangi bir karar almış ne de Başbakan herhangi bir açıklama yapmıştır. Zaten seçimden sonra seçilen milletvekilleri zindanda tutulmuş, Hatip Dicle’nin de milletvekilliği düşürülmüştür. Bu yaklaşım başlı başına AKP'nin bir çözüm niyeti olmadığını göstermiştir. Çözüm niyeti olsaydı seçilen milletvekillerine böyle yaklaşır mıydı? Aksine daha yumuşak bir yaklaşım içinde olarak çözüm koşullarını daha da olgun hale getirirdi. Çatışmaları yaratan AKP'nin bu politikaları olmuştur.

14 TEMMUZ’DAKİ GERİLLA EYLEMİ

14 Temmuz’daki gerillanın 20 askeri öldürmesiyse bir imha operasyonu sonucudur. Gerillaları imha etmeye gitmişlerdir. AKP hükümeti 12 Haziran’dan sonra siyasi irade kırma politikası izlediği gibi askeri operasyonlarla da gerillaya ağır darbeler vurmak istemiştir. Ama gerilla Amed’te Türk devletinin askeri darbe vurmasına fırsat vermemiştir. Bu eylemden sonra AKP hükümeti yeni stratejiyle savaşacaklarını söylemiştir. 14 Temmuz günü DTK’nın Silvan eyleminden bağımsız olarak önceden aldığı bir kararla demokratik özerkliği ilan etmesi karşısında saldırganlığı daha da artmıştır. AKP esas olarak da demokratik özerkliğin ilanına karşı bu kadar sert tepki göstermiştir. Demokratik özerklik ilanıyla kendine göre düşündüğü Kürtleri siyasi egemenlik ve kültürel soykırım sistemini yeni koşullarda sürdürecek anayasa oyunu bozulmuştur. Kuşkusuz Kürt halkı da Kürt sorununun çözüme kavuştuğu demokratik bir anayasa istemektedir. Ama AKP böyle bir anayasa düşünmediği için demokratik özerkliğin ilanıyla birlikte saldırılarını arttırmıştır. Yeniden siyasi soykırım saldırıları başlatmasının nedeni de birinci ve ikinci soykırım operasyonlarındaki amaçla aynıdır. Kürt Özgürlük Hareketi'ni zayıflatıp kendi düşündüğü siyasi projeleri engelsiz pratikleştirmek istemektedir.

HEM OPERAYSON HEM ATEŞKES OLMAZ


Saldırıların arttırılması AKP'nin görüşmelere nasıl yaklaştığının açık ifadesidir. Hem Önder Apo’yla görüş, ama tecrit uygula, hem Kürt Özgürlük Hareketi’yle görüş, ama diğer taraftan da siyasi soykırım operasyonları yap! Bir taraftan görüşmeler yap, hareketimiz tek taraflı ateşkesler ilan etsin, ama operasyonları sürdür 3 burada, 5 şurada, 10 şurada gerillaları katlet! Bu kabul edilebilir mi? Şunu açık söyleyelim: gerillalardan bu duruma itiraz gelmiştir. Bu nasıl ateşkestir? Bu nasıl oluyor, biz ateşkes yapıyoruz sürekli sağda solda vuruluyoruz? Bu ateşkeslerin doğru olmadığı konusunda gerillalar haklı olarak itirazlarını dile getirmişlerdir. Kuşkusuz eylemlerin ve çatışmaların artması bununla bağlantılı değildir. Hem askeri hem de siyasi olarak çatışmaları ve gerilimi AKP'nin politikaları arttırmıştır. Aslında ortada iki taraflı iradeyle ortaya çıkan bir süreç yoktu. Hareketimizin makul yaklaşımları vardı. Önder Apo ve hareketimizin acaba böyle yaklaşırsak toplumu ve devleti bir çözüme hazırlayabilir miyiz, AKP'yi böyle bir çözüme yanaştırabilir miyiz diyerek sabırla yürüttüğü tek taraflı ateşkesleri vardı. Bu görüşmeleri tek taraflı ateşkes ortamında acaba demokratik bir çözüme evriltebilir miyiz yaklaşımı vardı. Yoksa iki taraflı bir süreç yoktu, iki taraflı bir niyet yoktu, iki taraflı bir çözüm iradesi yoktu. Hareketimizin tek taraflı çözüm iradesi ve tutumuyla toplumu ve devleti hazırlayarak AKP'yi çözüme çekme politikası vardı. Geçen dönemdeki yaşananları halkımızın da dostlarımızın da demokratik güçlerin de böyle bilmesi gerekiyor.

Mevcut süreçte AKP'nin hiçbir olumlu yaklaşımından söz edilebilir mi? Eğer biraz yumuşama vardıysa bu AKP'nin herhangi bir politikası ya da herhangi bir adım atmasından dolayı olmamıştır. Önder Apo’nun demokratik çözüm için ortam hazırlama ve adım attırma umuduyla tek taraflı bir yumuşama sağladığı bir dönem söz konusudur. Bu kesinlikle hareketimizin yaklaşımıyla ilgilidir. Yoksa AKP'nin bir çözüm niyeti olmuş, bazı olumlu adımlar atmış, bu nedenle ortam yumuşamış değildir. Özellikle de AKP'nin 29 Mart seçimlerinden sonraki tutumu bellidir. Önce de belirttiğim gibi çok önceleri biz AKP'nin politikalarına karşı tutum almamız gerekirdi. Ama duygusal ve tepkisel yaklaşmayarak, politik yaklaşarak, acaba böyle bir süreç geliştirebilir miyiz düşüncesiyle hareket edilmiştir.

Dikkat edilirse bu görüşmeler sürecinde yapılan açıklamalarda Önderliğimiz de hareketimiz de dikkatli olmuştur. AKP'yi zorlamadan, ama demokratik siyasal çözüme çekme yaklaşımı içinde olmuştur. Ama ne var ki AKP bütün bu yaklaşımlarımızı doğru değerlendirmemiştir. Aksine oyalama, zaman kazanarak hareketimizi tasfiye edip, bakın Kürt Özgürlük Hareketi'ni ben tasfiye ettim, bu isyanı ben bastırdım, o zaman devletin de asıl sahibi ben olmalıyım demek için böyle bir konum kazanmak için kendisine verilen fırsatı doğru değerlendirmemiştir.

Görüşmeler nasıl olmuş, kimle olmuş, nerede olmuş bu konuda hiçbir şey belirtmek istemiyoruz. Bu konuda yönetimimiz açıklama yaptı. Kesinlikle bu tür yansıtmaların bizimle hiçbir alakası yoktur. Bu konuda kesinlikle dikkatli, ilkeli ve sabırlı davrandık. Dolaylı bazı şeyler zaten gerektiğinde ima edilmiştir. Bu tür görüşmeler konusunda siyasi bir ahlak ve ilke içinde olduğumuzdan görüşmelerin bizim tarafımızdan yansıtılması söz konusu olamaz. Bu görüşmelerde büyük adımlar atıldı, bu görüşmelerden çözüm çıkacak, AKP'nin çözüm iradesi var olduğunu düşündüğümüz için ilkeli davranmadık. Genel anlamda ilkeli davrandık. Çünkü bugün AKP'nin yaklaşımları böyle olur yarın farklı yaklaşımlar ortaya çıkar. Bu açıdan bu tür görüşmelerde karşı tarafın niyeti ve yaklaşımı ne olursa olsun yansıtma biçiminde bir düşünce aklımıza bile gelmemiştir. Bu bakımdan PKK yansıtmıştır biçimindeki değerlendirmeler de kesinlikle doğru değildir. AKP yandaşı basın her fırsatta PKK aleyhinde propaganda yapmayı bir ahlak haline getirmiştir. PKK yapmıştır demelerini de böyle değerlendirmek gerekmektedir.

HAVA SALDIRILARI ABD İLE BİRLİKTE YAPILIYOR
*Türk ordusu 17 Ağustos’tan bu yana hava saldırıları ve karadan yürüttüğü operasyonlarla istediği sonucu alamadığı görülüyor. Şimdi böyle bir durumda sınırötesi bir kara harekatı yapabilir mi? Ayrıca olası bir sınır ötesi kara harekatı durumunda hazırlık düzeyi nasıl ve bu harekat ne tür sonuçlar doğurur? İran’ın pozisyonu da göz önüne alındığında, nasıl bir yönelim bekliyorsunuz?

Türk devleti tabii bütün imkanlarını kullanıyor. Şu anda kuzey Kürdistan'da her alanda büyük sayıda askeri güçlerle operasyonlarını sürdürmeye çalışıyor. Sınır ötesinde hava saldırıları yapıyor. Tabii bu hava saldırılarını tek başına yapmıyor, ABD ile birlikte yapıyorlar. ABD keşif yapıyor, Türk uçakları da bu bilgiler doğrultusunda saldırılarını gerçekleştiriyor. Bu birkaç aylık savaş için şunu söyleyebiliriz: gerilla iyi bir performans göstermektedir. Eksiklikleri vardır, daha etkili de olabilir, ama buna rağmen mevcut durumdaki performansı Türk devletini oldukça sıkıştırmıştır.

ASKER VE POLİS KARAKOLLARDAN ÇIKAMIYORLAR

AKP hükümetinin tepkisi ve öfkesi biraz da bunadır. Askerler de polisler de karakollardan çıkamıyorlar. Mevcut durumda askerin operasyon yapması, operasyonla sonuç alma kapasitesi çok fazla yoktur. Bunun için sürekli arazide hareket etme yerine karakollarda bekleyerek gerilla geldiğinde darbe vurmak istiyorlar. Yani şu anda Türk ordusunun arazi hakimiyeti temelinde gerillalara darbe vurma konumu zayıflamıştır. Bu nedenle büyük sayılarla ve her türlü teknikle donanarak araziye çıkıyorlar. Zaten Türk basınında sık sık askerler niye böyle tedbirsiz çıkıyor, dikkatsiz çıkıyor, kendini hedef ediyor diye eleştirmektedirler. Bunun da etkisi olabilir, ama esas olarak da gerillanın arazideki vuruş kapasitesinin giderek yükselmesiyle birlikte Türk ordusu ancak çok büyük güçlerle hareket ettiği zaman operasyon yapmaktadır. Artık geçmişteki gibi sayısı az olduğu zaman operasyona çıkamıyorlar. Öyle özel güçlerle nokta operasyonu yapma gücü de yoktur. Şimdi bunu deneyen birlikler gerillalar tarafından avlanmaktadır.

HAVA SALDIRILARI ETKİLİ OLMUYOR

Kuzey Kürdistan'da zaten fırsat bulduklarında saldırıyorlar. Sınır üzerinde de sık sık operasyon yapmaya çalışıyorlar. Ancak ne kuzeyde ne de sınır üzerinde inisiyatifli ve etkili konumları vardır. Polisler zaten şehirde karakollarda her an saldırı bekliyorlar. Öyle ki ne asker ne polis doğru dürüst uyku uyuyor. Hava saldırıları da artık günlük sürmektedir. Hava saldırılarının fazla etkili olmadığını zaten kendileri de biliyorlar. Belirli tedbirsizlikten dolayı birkaç yerde toplam 15 kadar kayıp yaşanmış olsa da hava saldırıları en fazla da doğaya zarar vermektedir. Bu kayıplar da bir şey olmaz diyerek en basit tedbirleri almamaları sonucu gerçekleşmiştir. Hava saldırılarıyla tam bir doğa katliamı yapılmaktadır. Yine Kandil’de sivilleri vurarak katletmişlerdir. Sivilleri bilerek vurmuşlardır. İran da zaten sürekli köylere top atışı yaparak güney Kürdistan halkını Kürt Özgürlük Hareketi'ne karşı çıkarmaya çalışmaktadır. Karşı çıkaramıyorsa da gerillaların olduğu alanlardaki halkı tümden çıkartmayı hedefliyorlar. Sonuç itibarıyla hava saldırıları da sonuç alacak saldırılar değildir.

KARADAN GERİLLA ALANLARINA GİRMELERİ ÇOK ZOR

Kuzey Kürdistan'da asker ve polis çok sıkışınca, hava saldırılarıyla da sonuç alamayacaklarını anlayınca kara harekatını dillendirmişlerdir. İki aydan fazladır bu gündemleştiriliyor. Aslında havadan sınır ötesine sürekli saldırıyorlar. Medya Savunma Alanlarına karadan girmeleri ise çok zordur. Daha doğrusu sonuçlarının ağır olacağını bildiklerinden cesaret edemiyorlar. Gerilla hazırdır. Gerilla geldiklerinde kesinlikle büyük savaş içine girecektir. Belirli alanlara girseler de çıkışları zor olacaktır. Gerillanın moral düzeyi hiçbir zaman olmadığı kadar yüksektir. Diğer taraftan her türlü savunma tedbiri de alınmıştır. Yani tam bir alan hakimiyeti temelinde gerilla savaşı sürdürülecektir. Bunu rahatlıkla söyleyebiliriz.

GERİLLANIN BİR KAYGISI YOK

Tabii ki Türk devletinin operasyon gücü yoktur demiyoruz, gelebilirler. Gerilla da bazı kayıplar yaşayabilir. Ama gerillanın yapılacak bir saldırıyı ve işgal harekatını çok etkili karşılayacağı kesindir. Eylem gücünün de savunma gücünün de tekniğinin de en yüksek olduğu alanda bu savaşı yürütecektir. Bu açıdan gerillanın kara operasyonu yapılacak biçiminde herhangi bir kaygısı yoktur, herhangi bir ürkekliği de tedirginliğe de yoktur. Aksine güçlerimiz savaşmak istemektedirler. Birçok gerilla Botan’a, Dersim’e, Amed’e gitmek istiyor. Güney’de, Medya Savunma Alanlarında savaş ortamı olmadığı için savaşın şiddetlendiği ortamlara gitmek istiyorlar. Bu açıdan gerilla böyle bir saldırı gerçekleştiğinde büyük bir moralle ve istekle çok iyi bir savaş performansı gösterecektir.

BU KARA OPERASYONU DİĞERLERİNDEN FARKLI OLACAK


Bir kara operasyonu çok önemli siyasal sonuçlar da doğuracaktır. Bu kara operasyonu diğer kara operasyonlarından farklı sonuçlar doğuracaktır; boşa çıkarıldığında bu aslında Kürt Özgürlük Hareketi'nin zorla, askerle, polisle, teknikle tasfiye edilemeyeceğinin kanıtı olacaktır. Bunu herkes kabul edecektir. Türk devleti de zorla, şiddetle bu sorunun çözülemeyeceğini anlayacak, bu da Türkiye'de demokratik çözümün yolunu açacaktır. Bu açıdan biz tabii ki girsinler demeyiz, ama girmelerinin de Kürt sorununun demokratik çözümü ve Türkiye'nin demokratikleşmesi açısından hayırlı sonuçlar doğuracağına inanmaktayız. Mevcut çözümsüzlükte inadı, zorla, şiddetle tasfiye etme yaklaşımları böyle bir kara operasyonuyla birlikte tümden boşa çıkarılacaktır.

FETHULLAHÇILAR KANDİL KONUSUNDA ÇARK ETTİ

Ancak AKP hükümeti ve Fetullahçılar bu durumu anladıklarından şimdi kara operasyonunu dillendirmekten kaçınıyorlar. Tezkereyi uzattılar, ama yakın bir zamanda kara operasyonu ufukta görünmüyor. Daha doğrusu yapılıp yapılmaması konusunda büyük bir tereddüt içine girmişlerdir. Öyle ki böyle bir operasyonu ilk önce dillendiren ve hemen Kandil’e gidilmesini isteyen Fetullahçılar çark etmişlerdir. Hatta şimdi böyle bir operasyonunun zorluklarını ve risklerini anlatarak önceki savaş naralarından geri adım atarak daha alttan konuşmaya başlamışlardır. Fetullahçıların psikolojik savaş organı olan aksiyon dergisinin yayın yönetmeni olan Bülent Korucu “bir kara harekatı yaparsak başımıza onlarca Silvan olayı gelebilir; bu nedenle bir kara operasyonuna gerek yoktur; ancak nokta operasyonları yapılabilir” diyerek bu mahfillerdeki konuşulanların ne olduğunu ortaya koymuştur.

NOKTA OPERASYONU SÖZLERİNİN PRATİK HİÇBİR DEĞERİ YOK

Şunu da belirtelim ki nokta operasyonu yapma sözleri de hiçbir pratik değeri olmayan propagandadan ibarettir. Türk devleti yapacağı herhangi bir nokta operasyonunda operasyon birliklerinin tümünü kaybedebilir. Söyledikleri nokta operasyonları izledikleri filmlerdeki gibi olmuyor.

İRAN ORDUSU SINIRDAKİ ÇATIŞMALARDA KIRILDI


Herhangi bir kara operasyonunda İran destek de verebilir. Destek vermez diyemeyiz. Ancak şu anda İran’la PJAK arasında bir ateşkes vardır. Gerillalar İran saldırılarına karşı kahramanca direnmiştir. Savaş tarihinde az görülecek direnişlerden biri gösterilmiştir. Aslında İran ordusu sınırdaki çatışmalarda kırılmıştır. Her saldırıları duvara çarpar gibi gerillaya çarpıp düşmüştür. Bunu rahatlıkla böyle belirtmek gerekiyor. Sonradan aracılar üzeri yapılan görüşmelerle bir ateşkes ilan edilmiştir. Bir tepe İran’ın birçok alandaki askeri güç yığınağını geri çekmesi karşılığında bırakılmıştır. Öyle bazı İran siyasetçileri ve komutanlarının açıkladığı gibi gerillalara kayıp verdirmişler sözleri tamamen bir propagandadır, yalandır. Kendi toplumuna, kendi askeri güçlerine moral kazandırma olayıdır. Biz mevcut durumda İran’ın böyle bir operasyona katılmasını zayıf bir ihtimal olarak görüyoruz. Biz İran’ın yaşanan ateşkese bağlı kalacağını düşünüyoruz. Böyle bir saldırıdan İran’ın hiçbir kazancı olmaz. Hatta içinden çıkamayacağı bir bataklığa girebilir.

PKK’NİN HEM İRAN HEM DE TÜRKİYE İLE SAVAŞMA KAPASİTESİ VARDIR

Şunu da belirtelim, Kürt Özgürlük Hareketi'nin hem İran’a hem de Türkiye'ye karşı savaşma kapasitesi vardır. Gerillanın İran’a karşı harekete geçtiği taktirde İran’a çok büyük darbeler vuracağı açıktır. Bugün Türk ordusu bu kadar tecrübesine rağmen ancak büyük güçlerle araziye çıkıyorsa, her araziye çıkışı da gerilla için bir fırsat oluyorsa gerilla İran’da daha da etkili olabilir. Bu bakımdan da iki güç birlikte gelmiş savaşa girmiş biçiminde bir kaygımız yoktur. Gerilla her türlü olasılığa karşı direnişe hazırdır. Halkımız dört parçada böyle bir saldırı karşısında bu direnişi destekleyecek konumdadır.

KARA HAREKATININ SONUÇLARINDAN ÜRKÜYORLAR

Türk devleti sonuç alacağına inansaydı şimdiye kadar çoktan kara operasyonu yapardı. Yapamıyorsa bu başarısızlığını gördüğündendir. Ne güneyliler, ne Irak engeldir ne de ABD engeldir. Böyle engeller yok. Ama yapacağı bir kara harekatının sonuçlarından kendisi ürkmektedir. Bunun da kamuoyu tarafından bilinmesi gerekmektedir. Zaten sonradan Erdoğan uçaklarımızı gönderiyoruz, sınır ötesi harekat yapıyoruz, dedi. Doğru o da bir sınır ötesi harekattır, ama sonuç almayan bir sınır ötesi harekattır. Birçok uzman konuşuyor, mutlaka Kandil’e gidilmeli, şuraya gidilmeli, sonuç alınmalıdır diyor.

BAHÇELİ KANDİL’E MEHTER TAKIMI İLE Mİ GELECEK?

En son MHP genel başkanı Devlet Bahçeli de Türk bayrağını Kandile dikmeliyiz, dedi. Herhalde kendisi de mehter takımının başında Kandile gider! Herkes bilmelidir ki böyle bir sonuç alacak kara operasyonunun olmayacağını da daha önceki operasyonlar ortaya koymuştur. Daha önceki kara operasyonlarında aylarca Medya Savunma Alanlarında kaldıkları zamanlar da olmuştur. Hatta bu operasyonların bir kısmını tek başına da gerçekleştirmemiştir. O zaman başarılı olamamıştır. Şimdi tek başına yapacağı bir operasyonda başarılı olması mümkün değildir. Herhalde bu nedenle olacak ki İran’ı işin içine çekmek istemektedirler. Başbakan'ın Amerika’da konuşması bunu ifade etmektedir.

Bir daha belirtelim: Türk ordusunun kara operasyonu yapacak imkanları vardır, ama sonuç alması zordur. Aksine bir kara operasyonun bozgunla sonuçlanması ihtimali yüksektir. Erdoğan da zaten kara operasyondan söz etme yerine, sınır birliklerini güçlendireceğiz, sınır birliklerine 7-10 yıl kalacak tecrübeli askerler konulacaktır diyor. Şu andaki sınırı koruyan askerler tecrübesizdir diyerek sınırda tecrübeli askerlerden duvar örmekten söz ediyor. Sorun tecrübe ve tecrübesizlik sorunu da değildir. Askerler de savaşıyorlar. Uzun süredir uzman çavuşlar savaşıyorlar. Bunlar zaten sürekli asker olan insanlardır. Ama son çatışmalarda dikkat edilirse en fazla bunlar kayıp vermektedir.

Şöyle yapalım, şöyle girelim biçimindeki değerlendirmeler gerillayı düşünmeden, tek taraflı yapılan değerlendirmelerdir. Halbuki gerilla tarzı, karşısındaki güç ne olursa olsun, hangi tekniğe sahip olursa olsun zayıf anını bulup vurma taktiğidir. Bu yönüyle hiçbir askerin, hiçbir profesyonelin gerillanın ne inancına ne teknik ne de taktik kapasitesine ulaşması mümkündür. Nitekim Başbakan Kürt Özgürlük Hareketi ve gerilla karşısındaki yenilmişliğini, teknik alarak, profesyonel ordu kurarak gidereceğini düşünmekte, böylelikle aslında Kürt Özgürlük Hareketi karşısında yaşadığı başarısızlığı örtmeye çalışmaktadır.

Gelinen aşamada esas olarak psikolojik savaşın bir parçası olarak kara operasyonunu dillendiriyorlar. Böylece operasyon yapabilecekleri ve bununla gerillayı tasfiye edebilecekleri algısını yaratmaya çalışıyorlar. Hatta daha ileri giderek Irak’ı ayarladık, İran’ı ayarladık, KDP ve YNK’yi ayarladık, ABD de destek veriyor, artık PKK'nin sonu geldi biçimindeki bir propagandanın malzemesi olarak kullanıyorlar. Gerilla karşısındaki zorlanmayı bir de bu yönlü yürütülen psikolojik savaşla örtmeye çalışıyorlar.

ERDOĞAN OBAMA GÖRÜŞMESİ

*Erdoğan ve Obama arasındaki son görüşmeyi 2007 görüşmelerinin yenilenmesi olarak değerlendirenler de oldu. Yine İngiltere Genelkurmay Başkanı Türkiye’ye geldi, NATO'nun üst düzey komutanları da temaslarda bulundu. Daha önce de bu tür ziyaretler sonrası kapsamlı planlar devreye konuluyordu. Bu durumu nasıl okumak gerekir? Sizin cephenizde bu görüşmeler nasıl algılandı?

-Obama-Erdoğan görüşmesi kuşkusuz Bush-Erdoğan görüşmesindeki anlaşmaların, mutabakatların yenilenmesi anlamına gelmektedir. Ama bazı yönleriyle daha kapsamlıdır. Özellikle Ortadoğu’ya yönelik ortak bir saldırı içindedirler. Türkiye ABD'nin verdiği siyasi desteği kendine göre Kürt Özgürlük Hareketi'nin tasfiyesinde nasıl kullanırım yaklaşımı içindedir. Bu çerçevede tabii ki NATO’yla da ilişkilerini sıkılaştırmıştır. NATO da belirli yönleriyle Türkiye'ye destek vermektedir. Bu çerçevede ROJ TV davası da sürdürülmektedir. Tüm bunlar Kürt Özgürlük Hareketi'ne karşı kapsamlı bir salıdırı harekatının olduğunu göstermektedir. Türkiye'nin belki de hiçbir dönemde olmadığı kadar kapitalist modernist sistemin bölgedeki ajanlığı rolüne soyunmasının en temel nedeni de budur. Türk devleti hala ekonomik, sosyal, kültürel ve diplomasi imkanlarını tamamen Kürt Özgürlük Hareketi'nin tasfiyesine harcamaktadır. Bu yönüyle Kürtleri tasfiye etme, yok etme, ortadan kaldırmayı amaç edinen bir özel savaş devletidir. Bu karakteri AKP hükümeti zamanında değişmemiştir. Değişen sadece bölgedeki koşullar ve iç koşullar nedeniyle iktidar blokları olmuştur. Eski iktidar bloklarıyla Türk devletinin ne içerde ne dışarıda etkili olması mümkündü. İçeride Kürt Özgürlük Hareketi'ne karşı en etkili güç olarak düşündükleri siyasal İslamcıları devreye koydular. Dışarıda da yine siyasal İslamcı bir iktidarla Ortadoğu’da etkinliğini arttırmak istemektedirler. Bu yönlü siyasi yeni bir yaklaşım benimsenmiştir, ama Kürtlere karşı politikada kesinlikle özde bir değişiklik yoktur. Değişiklikler yeni koşullara uygun, özellikle Kürt halkının mücadelesi karşısında meşruiyetini tazeleme, yenileme için yapılan kimi söylemler ve özü değiştirmeyen, hatta inkar ve imha sistemini örten kimi girişimlerdir.

PKK’Yİ TASFİYE PLANLARI MASABAŞINDA OLUR

AKP hükümeti her ne kadar ben Kürt Özgürlük Hareketi'ni tasfiye edebilirim diyorsa da son on yıldır o iktidardadır. Özelikle de 2007’den bu yana saldırılarını hiçbir dönemde olmadığı kadar arttırmıştır. Ama bu saldırılardan sonuç almadığı gibi, Kürt Özgürlük Hareketi karşısında hem askeri, hem siyasi hem de ideolojik anlamda zayıflamış konumdadır. Bu nedenle bu kadar dış desteğe bel bağlamaktadır. Bu nedenle bu kadar psikolojik savaşa bel bağlamaktadır. İstediği kadar ABD’ye işbirlikçilik yaparak Kürt Özgürlük Hareketi'ni tasfiye etme politikası izlesin, ama dünyayı, herkesi kendi inkar ve imha siyaseti doğrultusunda harekete geçirme gücü ve kapasitesi yoktur. Türk devleti istiyor ki bütün dünya kendilerine PKK'nin tasfiyesi için destek versin. Verilen destekleri yeterli görmüyor. Herkes benim gibi PKK'ye karşı savaşsın diyor. Komşularla sıfır sorun politikası nasıl ki gerçekçi değildi, doğru değildi, sonunda bütün komşularla çatışma içine girdiyse, bu beklenti de doğru değildir. Bu açıdan herkesi Kürtlerin üzerine sürerim sonuç alırım yaklaşımı gerçekçi değildir. Kuşkusuz dış destekle çözümsüzlükte ısrar etmektedir. Kürt Özgürlük Hareketi karşısında bu dış destekle ayakta kalmaktadır. Eğer bu dış destek olmasaydı daha 1990’larda tümden çökebilirdi. Kürt halkına karşı mücadeleyi esas olarak dış destekle sürdürüyor. Dış destek olmasa bu mücadeleyi bir ay sürdürecek gücü yoktur. Kürt Özgürlük Hareketi karşısında, halkın mücadelesi karşısında kesinlikle kısa sürede çöker. Ama askeri destek alıyor, siyasi ve diplomatik destek alıyor, işlediği suçlara göz yumuluyor. Bu düzeyde de kendisine göz yumulduğu için bu saldırıları sürdürmektedir.

Eğer kullanabildikleri bir ülke olmasaydı binlerce siyasi tutuklunun olmasına bu kadar göz yummazlardı. Başka bir yerde olsa kıyamet koparılır, o devletin, ülkenin halka zulüm yaptığı söylenirdi. Ama bırakalım bunları dillendirmesi, eğer bu operasyonlar görmezlikten geliniyorsa bu Kürt halkına karşı yürütülen savaşın arkasındaki gücü göstermektedir. Ama ne kadar dış destek alırsa alsın kendi istediği düzeyde bir destek bulması mümkün değildir. Çünkü bütün dünyanın işini gücünü bırakıp Türk devleti gibi tümden Kürtleri yok edeyim yaklaşımı içinde olması düşünülemez. Çıkarları doğrultusunda hareket ediyorlar, çıkarları ne kadar destek gerektiriyorsa o kadar veriyorlar. Daha fazla destek vermeleri demek, bizzat kendilerinin savaş içine girmesi demektir. ABD savaşın içine girecek, Avrupa girecek, İran girecek, ırak girecek, Güneyliler girecek PKK'yi tasfiye edecekler! Bu tür şeyler ancak masa başında olur. Tabii ki dış destek alarak mevcut inkar ve imha sistemini sürdürüyor, çözümsüzlüğünü sürdürüyor. Kürt halkının bu haklı mücadelesi karşısında bu çözümsüzlük ve tasfiye politikasını sürdürmede ısrar ediyor. Kürt sorununda çözümsüzlüğün yaşanmasının önemli bir nedeni de dış destektir. Dış destek olmasaydı şimdiye kadar Kürt sorunu çoktan çözülmüştü. Zaten dış güçler de Kürt sorununun çözümünü istemiyorlar. Türkiye'nin sürekli bu sorunla uğraşmasını, bu sorunla uğraşarak kendilerine daha fazla bağlanmasını, kendilerine bağlayarak da bölgedeki politikalarında kullanmak istiyorlar. Şu anda yaşanılan ve Türkiye'ye yaşatılan budur.

ERDOĞAN’IN AÇIKLAMALARI TAM BİR DEMAGOJİ
*Türk Başbakan Erdoğan “bizden iyi niyet beklemesinler” ve “terörle mücadele, siyasetle müzakere” diye açıklamalar yaptı. Bu açıklamaları nasıl değerlendiriyorsunuz?

Türk Başbakan'ın bizden iyi niyet beklemesinler sözü tam bir demagojidir. Türk devletinin Kürt halkına, Özgürlük Hareketi'ne karşı bir iyi niyet beslediğini hiç görmedik. Aksine sürekli kötü niyetli olmuşlardır. Kürt Özgürlük Hareketi makul, iyi niyetli yaklaşım göstermesine rağmen buna bile bırakalım iyi niyetli yaklaşmayı, bunu da fırsatçı temelde Kürt Özgürlük Hareketi'ni oyalayarak, zamana yayarak tasfiye etme doğrultusunda değerlendirmek istemişlerdir. Faaliyetleri açık ve gözetim altında olan belediye başkanları, ilçe yöneticileri niye tutuklanıyorlar? AKP'nin bir tasfiye politikası var. Bu kabul edilmediği için tutukluyorlar. Kürt Özgürlük Hareketi'ni güçsüzleştirerek kendi politikasını dayatmak istiyor. Bu çerçevede 3000 siyasetçinin tutuklanması mı iyi niyettir? Seçilmişlerin tutuklamasının neresi iyi niyettir? Onlar herhangi bir illegal faaliyet yürüttüğü için değil, sözlerinden ve tutumlarından dolayı, AKP'nin politikalarına karşı tutum gösterdikleri için, AKP'nin politikalarına boyun eğmedikleri için tutuklanmaktadırlar. Ya benden olursun ya da karşıdan olursun, AKP'nin politikası budur. Ya benim politikama uyarsın ya da seni terörist suçlamasıyla zindana atarım demektedirler. Bush’un ya bizdensiniz ya da karşıdansınız deyip kendisine destek olmayan herkese savaş ilan etmesi gibi bir politika izlemektedirler. Bunun neresi iyi niyetlidir. İyi niyet binlerce siyasetçiyi tutuklamaksa, iyi niyet ateşkeslere rağmen operasyonlar yaparak 3 şurada, 5 şurada, 10 şurada gerilla öldürmekse, iyi niyet tek taraflı ateşkeslere rağmen, demokratik çözüm ve barışa rağmen hiçbir adım atmamaksa, iyi niyet fırsatını bulduğunda çakal gibi yüklenmekse, kötü niyet nasıl oluyor? Bu açıdan Kürt halkı, Kürt Özgürlük Hareketi ne AKP'den ne de devletten herhangi bir iyi niyet görmüştür. Aksine Kürt Özgürlük Hareketi'nin iyi niyetli yaklaşımları hep kötüye kullanılmıştır, fırsatçı yaklaşılmıştır. Bunun dışında farklı bir gerçekten söz etmek mümkün değildir.

AKP HÜKÜMETİNİN MÜZAKERE ZİHNİYETİ YOK

Terörle mücadele, siyasetle müzakere de tam bir demagojik söylemdir. Aslında AKP hükümetinin müzakere diye bir zihniyeti yoktur. Türk devleti hala bu zihniyete gelmiş değildir. Kendi düşündüklerini dayatma politikası izlemektedirler. Aslında müzakere kavramını belki kullanmazdı ama PKK ile görüşmeler kamuoyunda tartışıldı, birçok çevre bakın görüşme iyidir, müzakere iyidir, müzakereyle bu sorunu çözmek lazım, doğru olan budur biçiminde yaygın bir kamuoyu oluştu. Terörle mücadele, siyasetle müzakere ederiz diyerek bu çevrelerin desteğini almaya çalışıyor. Bu yönlü yaklaşımları bulunan çevrelerin de desteğini alarak Kürt Özgürlük Hareketi'ne karşı saldırılarını daha da meşrulaştırmak istiyor. Bu, saldırılarına destek almak için söylenmiş bir sözdür.

Terörle mücadelede yaptığı en fazla da binlerce siyasetçiyi tutuklamaktır, her gün bir belediye başkanı ya da bir siyasetçi tutuklanıyor. En son tutuklamaları daha da meşrulaştırmak için vakıftan para alıyorlar, bu paraları PKK'ye gönderiyorlar yalanını ortaya attılar. Bununla tutuklamaları daha da arttıracakları anlaşılıyor. Sivil demokratik siyasetçileri tutuklayarak, sivil toplum örgütü üyelerini tutuklayarak, Kürt halkının özgürlük ve demokrasi mücadelesinde ısrarlı olan yurtseverleri tutuklayarak suyu kurutup balığı öldürme politikası izlemektedir. Bu nedenle bu kadar tutuklama yapmaktadır. Terörle mücadele dediği bunlardır. Son zamanlarda bunu zaten dile getirmişlerdir. Terörle mücadelede daha sert davranılacak, acımasız davranılacak, teröre destek olanlara müsaade edilmeyecek denilmiştir. Bu siyasetle müzakere midir, siyasetle savaş mıdır? Terörle mücadele dediği aslında demokratik siyasetle savaştır.

ŞANTAJ VE TEHDİT POLİTİKASI

Terörle mücadele dediği şeylerden biri de Önder Apo üzerinde uyguladığı şantaj ve tehdit politikasıdır. Bilindiği gibi Kürt halkı siyaseti devreye koyarak bu sorunu çözmek istedi. Düşünce gücüyle bu sorunu çözmek istedi. Ama gösterilen yaklaşım ortadadır. Siyasete saldıran, siyaseti anlamsızlaştıran bu politikalardır. Bu politikaları uygulayanların siyasetle müzakere yapacağız demesinin hiçbir anlamı yoktur. Kürt demokratik hareketi birkaç seçimdir hep AKP karşısında başarılı oldu. Ne var ki bunun karşısında demokratik bir tavır takınmak yerine BDP'yi geriletmek için her türlü yol ve yöntem denenmektedir. Bu yolla BDP'yi zayıflatıp Kürdistan'daki oylarını arttırarak, bakın Kürtleri temsil etmiyorlar deyip inkar ve imha politikalarında ısrar etmek istiyor. Kürtlerin özerklik talebi de anadilde eğitim talebi de, çok dillilik talebi de yoktur. Bunlar terör örgütünün talepleridir diyerek Kürt halkı üzerindeki inkar ve imha siyasetini sürdürmek istemektedir. Böyle bir siyasi yaklaşım içinde olanın siyasetle müzakere anlayışı olabilir mi? Dolayısıyla bu sözler demagojiden öte bir anlam ifade etmiyor.

Yaptığı uygulamalar arkasından söylediği bu sözlerle demokratik siyasetçilere şu mesaj veriliyor: Biz bu kadar siyasetçiyi zindana atıyoruz, buna çıkmazsanız, Kürt Halk Önderine tecrit ve şantaj uyguluyoruz, buna karşı çıkmazsanız, belediyeleri şöyle sıkıştırıyorum, onların çalışma alanlarını daraltıyorum buna sesiz kalırsanız, psikolojik savaşla karalama kampanyası yapıyorum, tüm bu politikalarla sizin altınızı oyuyorum, sizi giderek marjinalleştireceğim, eğer bunlara ses çıkarmazsanız sizinle müzakere olur, diyorlar. Daha doğrusu size bir merhaba derim, konuşurum, bu kadar bir lütuf yaparım diyorlar. İşte iyilik dediği, iyi niyet dediği, müzakere dediği budur. Böyle bir şey olabilir mi? Böyle bir müzakere olabilir mi? Buna kim müzakere der? BDP ve demokratik siyaseti tüketeceksin, çoğunu zindana atacaksın, ondan sonra da gel birkaç kişiyle konuşalım diyeceksin! Bunu da bir görüşme ve müzakere diye yutturacaksın! Bu açıktan açığa Kürtlerin gözünün içine bakarak hakaret etmektir, aşağılamaktır.

Terörle mücadele, siyasetle müzakere derken bir amacı da Kürt Özgürlük Hareketi'yle BDP'yi karşı karşıya getirmektir. Belki BDP içinde bazı zayıflıklar varsa onları kışkırtmaya çalışıyor. Bakın işte terörle mücadele ediyorum, ona ses çıkarmazsanız, onu normal görürseniz ben de sizi muhatap alırım, dikkate alırım, size hoş yaklaşırım, iyi yaklaşırım diyerek zayıf kişilere seslenmektedir. Yoksa Erdoğan’ın bu söylemini BDP’liler de demokratik siyasetçiler de ciddiye almaz. Zaten Selahattin Demirtaş ilk günde Kürtler arası bölünme yaratarak hiçbir yere varılamaz diyerek daha baştan tutumunu koymuştur. Kürtler o kadar politik toplumdur ki bu tür demagojik sözleri, basit sözleri bir çocuk kandırır gibi söylenecek sözleri kimse ciddiye almaz.

Bakın ben terörle mücadele ediyorum, ama siyasetle müzakere yaparım diyerek bazı Kürtleri heveslendirme, yine bazı kendine liberal demokrat diyen kesimleri umutlandırmak istiyor. Müzakere yaklaşımı da olabiliyor biçiminde bir algı yaratarak Kürt hareketi ve demokrasi güçleri içinde parçalanma yaratmaya çalışıyor. Zaten Türk devletinin Kürtlere karşı yürüttüğü politikanın esası budur. Kürtler arası birlik olmasın, Kürtlerle demokrasi güçleri birlik olmasın, Kürtleri parçalayayım, demokrasi güçlerini parçalayayım böylelikle hem Kürtler üzerinde hem de demokrasi güçleri üzerinde istediğim egemenliği, hegemonyayı kurayım yaklaşımı içindedir. Bu açıdan AKP'nin bu yaklaşımlarını doğal görmek lazım. Zaten son zamanlarda en fazla da acaba Kürtler içinde bölünme, parçalanma yaratabilir miyim konusu üzerinde yoğunlaşmaktadır. Nitekim Kemal Burkay’ı çağırmaları, başkalarını çağırmaları tamamen Kürt halkına karşı, Kürt Özgürlük Hareketi'ne karşı bazı Kürtleri kullanmak amaçlıydı. Kemal Burkay siyasetle bile uğraşmıyordu. Örgütünü bile bırakmıştı. Dostlar bizi pazarda görsün misali arada sırada bazı yerlerde düşünce belirtiyordu. Şimdi getiriyorlar televizyon televizyon, gazete gazete dolaştırıyorlar. Yine Kürt aydını olarak pazarladıkları bazılarını Kürt Özgürlük Hareketi'ne karşı çıkarmaya çalışıyorlar. Bunlar eliyle toplumun da kafasını karıştırmaya çalışıyorlar. Bunlar aslında AKP'nin müzakereyle sorunu çözmek istediğini söyleyip AKP'nin tasfiye politikalarına karşı halkın mücadelesini engellemeye çalışanlardır. Böylece demokratik güçlerin, demokrasi güçlerinin, halkın, toplumun inkar ve imha siyasetine karşı mücadelesini engelliyorlar. Böylelikle de Kürt Özgürlük Hareketi'nin bu mücadelesizlik ortamında tasfiye edebileceğini düşünüyorlar. Özcesi Başbakan’ın söyledikleri Kürt toplumunu, Kürt halkını AKP hükümetine karşı, devlete karşı mücadelesiz bırakmak için kullanılan sözlerdir. Toplumu, halkı mücadelesiz bırakarak kendi inkar ve imha siyasetini, siyasi egemenlik ve kültürel soykırım politikalarını önlerine engel çıkarmadan sürdürmek amaçlı söylenen sözlerdir.

ALIKONULAN ÖĞRETMENLER VE İŞÇİLER
*Hareketinizin aralarında öğretmenler ve işçilerin de olduğu alıkoyma eylemlerindeki esas amaç nedir?

Kuşkusuz öğretmenler ve işçilerin alıkonulması onlara yönelik herhangi bir fiziki yönelimle ilgili değildir. Onların bizzat kendisi hedef değildir. Onların yaptığı işle ilgili alıkoymalar vardır. Çünkü sömürgeci ve kültürel soykırımcı devletin işlerinde çalışmaktadırlar. Eylül ayı okulların açıldığı aydır. Çeşitli sivil toplum örgütleri de zaten okulları boykot kararı almıştı. Kürt Özgürlük Hareketi ve gerilla da bu inkarcı, asimilasyoncu, kültürel soykırımcı eğitim sistemine karşı olduğunu ortaya koymak için öğretmenleri alıkoymuştur. Böylelikle halkın ve kamuoyunun dikkati kültürel soykırımcı sisteme çekilmek istenmiştir. Diğer taraftan da Türk devletine, bu asimilasyoncu, kültürel soykırımcı sistemin kabul edilemeyeceğini, bunun kabul edilmesinin mümkün olmadığını, bu eğitim sisteminin meşru olmadığı bir daha hatırlatılmıştır. Yoksa hareketimizin öğretmenlerle herhangi bir alıp veremediği yoktur. Ama sömürgeci, kültürel soykırımcı sistemin parçasıdırlar. Bu yönüyle öğretmenlere de bir uyarı vardır. Türkiye'den kalkıp Kürdistan'a gelip asimilasyonun parçası olma kabul edilemez. Kuşkusuz öğretmenlerin içinde Kürtler de vardır. Biz bütün öğretmenlerin bu asimilasyon sistemini görmesi ve karşı çıkması gerektiğini düşünüyoruz. Anadille eğitim yapamamanın çocuklar ve toplum üzerindeki olumsuz etkisini, asimile edilirse onun kişiliği üzerinde nasıl etkide bulunduğu bilinmektedir. Bu yönüyle de tabii ki öğretmenlerin asimilasyon politikalarına, kültürel soykırım politikalarına daha fazla seslerini yükseltmeleri gerekmektedir. Kuşkusuz Eğitim-Sen’in bu konuda çabaları vardır. Eskiden tüzüğünde anadilde eğitim vardı, ama devlet şantaj ve tehdit yapınca kaldırdılar. Biz tüzükteki anadilde eğitim maddesinin kaldırılmasına daha baştan karşı çıktık. Ama o koşullarda baskıyı kaldıramadılar.

Bir daha bu vesileyle belirtelim ki anadilde eğitim ve çok dillilik Kürt halkının en temel hakkıdır. Bazı hakların tartışması bile yapılamaz. Anadilde eğitim olsun mu olmasın mı, Tartışılacak konu mudur? Çok dilli yaşam olsun mu olmasın mı, tartışılacak bir konu mudur? Tabii ki Kürt halkı yaşamının her alanında Kürtçe konuşacaktır; eğitimini de Kürtçe görecektir. Duruma böyle bakmak gerekmektedir. Bu açıdan bu öğretmenlerin alıkonulması tamamen Eylül ayında okulların açıldığı dönemde asimilasyoncu, kültürel soykırımcı sisteme karşı toplumun ve eğitim camiasının, dikkatlerini çekmek amaçlıydı.

İşçilerin alıkonulmasını da aynı çerçevede ele almak gerekiyor. Dikkat edilirse bu işçilerin çoğunluğu barajlarda çalışan işçilerdir. Barajlar da kültürel soykırımın en temel parçasıdır. Barajlarla sadece doğa yok edilmiyor, barajlarla bir halkın tarihi, kültürü, hafızası, inançları yok ediliyor. Dersim’deki barajlarda olduğu gibi Kürt halkının bütün bellekleri, bütün bilinçleri, bütün inanç mabetleri, inandıkları değerlerin hepsi su altında bırakılıyor. Bu bir kültürel soykırımdır. Fiziki soykırımdan daha tehlikeli bir soykırımdır. Hasan Keyf’te de öyledir. Diğer alanlarda da barajlar tamamen kültürel soykırıma hizmet etmektedir. Bir taraftan da Kürdistan'ı insansızlaştırmayı hedefliyorlar. Zaten 1990’lı yıllarda milyonlarca Kürt zorla Kürdistan'dan göçertildi. Kürdistan insansızlaştırılmak istendi. Şimdi barajlarla bu tamamlanmak isteniyor.

Utanmadan şimdi de bir teori üretiyorlar, Kürtlerin çoğu metropollerdeymiş! Ama bunu siz yaptınız, devlet yaptı!. Kürdistan'ı insansızlaştırmak için, Kürdistan'daki özgürlük mücadelesini bastırmak için özellikle dağlık alanlara yakın bütün köyler boşaltıldı. Kürdistan coğrafyasının çoğu da dağlık olduğundan dolayı neredeyse köysüz bir coğrafya yaratmak istediler. Yaptıkları marifetmiş gibi şimdi bakın Kürtlerin yarısı metropollerde yaşıyor diyorlar. Özerkli isteyince onların durumu ne olacak, Federasyon olunca onların durumu ne olacak, diyerek adeta Kürtlerle alay ediyorlar. Bu kadar ikiyüzlüce ve pişkince bir yaklaşım olur mu? Çingene’nin yiğitliğini anlatırken hırsızlığını ele vermesi gibi kendi suçlarını ortaya dökmektedirler. Köy yakmalarla, faili meçhul cinayetlerle yapılmak istenen şimdi barajlarla sürdürülüyor. Sadece Kürdistan'ı insansızlaştırmıyorlar, kültürel değerleri de yok ediyorlar.

Barajların yapıldığı yerler akarsu kenarlarıdır. Akarsu kenarlarına tarih boyunca hep köyler, kasabalar, şehirler kurulmuştur. Tarih ve kültür bu su kenarlarında yaşamıştır. Şimdi bütün buralar baraj altında bırakılarak Kürt halkının tarihsel, kültürel bütün değerleri yok edilmek isteniyor. Kültürel değerlerinin çoğunluğunun Zeugma mozaikleri gibi alınıp herhangi bir müzeye konması da mümkün değildir. Kaldı ki bu tür taşımalar da bir kültürel soykırımdır. Zeugma nerede güzeldir? Kendi bulunduğu toprakta güzeldir. Her çiçek kendi toprağında güzeldir misali, her tarihi eser de kendi bulunduğu yerde değerlidir. Adıyaman’ın heykellerini müzeye götüreceklermiş! Böyle bir şey olabilir mi? Bunların hepsi kültürel soykırım politikalarının parçasıdır. Adıyaman’daki kültürel heykellerin müzeye götürülmesi de bunun bir parçasıdır. Bunu herkesin böyle bilmesi gerekmektedir. Bu tür şeylere karşı çıkılmalıdır. Bugün dünyada yerlerinden sökülmüş, götürülmüş bütün tarihi eserler tekrar eski mekanlarına getirilmektedir. Çünkü her tarihi eserin kendi bulunduğu yerde değerli olduğu düşüncesi Birleşmiş Milletler tarafından da kabul edilmiştir. Nitekim Türkiye bile birçok tarihi eseri geri getirme çalışması yürütmektedir.

Alıkonulan işçiler barajlarda ya da karakollarda çalışmaktadır. Kültürel soykırımın işlerinde çalışmak suçtur. Biz tabii ki barajlarda çalışan işlerin bir daha çalışmamasını istiyoruz. Serbest bırakıldılar, ama bir daha gelmemelidirler. Çalıştıkları yere bir daha gelirlerse o zaman uzun süreli alıkoymalar gündeme gelebilir. Herkes bilmelidir ki kültürel soykırım araçları olan barajlar gerillanın hedefindedir. Baraj yapılması kesinlikle savaşın bir parçasıdır, kültürel soykırımın bir paçasıdır. Kültürel soykırım da bir suçtur. Öyle barajdır, kalkınmaya hizmet ediyormuş sözleri kesinlikle doğru değildir. Kürdistan'daki hiçbir baraj kalkınmaya hizmet etmemektedir. Çünkü Kürdistan'daki mevcut barajlar bile Kürdistan'daki enerji ihtiyacının on katını karşılar. Bütün barajlar Kürdistan'dadır. Fırat barajıdır, Karakaya barajıdır, Atatürk barajıdır, Birecik barajıdır, bunların hepsi Kürdistan'dadır. Ama buralarda üretilen enerjinin %90’ı Türkiye'ye gitmektedir. Dolayısıyla Kürt halkının baraj yapımlarına karşı çıkması gerekiyor. Karadeniz’de küçük derelerin önünde küçük barajlar kurulmasına bile halk karşı çıkmaktadır. O karşı çıkışlar meşrudur. Onlar meşru ise bizlerin, Kürt halkının bu barajlara karşı çıkması yüz kere meşrudur. Çünkü daha büyük barajlarla bütün tarihi kültürel değerlerimizi ve doğamızı yok ediyorlar. Sadece bir köyü ve şehri ilgilendirmiyor, bir bütün olarak Kürdistan'ı ilgilendiriyor bu barajlar. Kürdistan'daki ekolojik dengeyi bozuyor, demografik dengeyi bozuyor.

Biz barajlara, karakollara, devletin savaşına ve kültürel soykırımına hizmet eden bütün inşaatlara ve yapılara karşıyız. Bu açıdan işçilerin buralarda çalışmaması gerekiyor. Buralarda çalışmak bir suçtur, savaşın bir parçası olmaktır, bir asker gibi olmaktır. Bu açıdan bu işçilerin alıkonulmasıyla bu işçilere ve baraj yapımcılarına mesaj verilmiştir. Bunların bütün müttehitler tarafından da işçiler tarafından da dikkate alınması gerekiyor. Sadece işçiler değil müttehitlere de mesaj verilmektedir. Gerillanın bu girişimlerini kalkınmaya karşı çıkıyorlar, eğitime karşı çıkıyorlar biçiminde yansıtmak kesinlikle gerçekleri çarpıtmaktır. Siyasi sömürgeciliği ve kültürel soykırımı meşru görmektir. Kürdistan'da siyasi sömürgecilik ve kültürel soykırım meşru değildir. siyasal sömürgeciliği, kültürel sömürgeciliği, hatta ekonomik sömürgeciliği gerçekleştirmeye yönelik bütün işletmeler, bütün inşaatlar, bütün yapılar tabii ki Kürt gerillanın hedefinde olur. Başka ülkelerdeki siyasi sömürgeciliğe ve kültürel soykırımcılığa karşı yürütülen mücadelelerde, işgallere karşı yürütülen mücadelelerde çok sert uygulamalar vardır. Bu tür sömürgeciliğin parçası olan güçler çok şiddetle cezalandırmaktadırlar. Ama hareketimiz bu tür konularda şimdiye kadar çok dikkatli davranmıştır. Çünkü Türkiye'de kültürel soykırım o kadar meşrulaştırılmıştır ki Türkiye'de birçok kişi bu yaptığı suçları normal görüyor. Bilerek yapmıyor. Öğretmen olmayı da inşatlarda çalışmayı da karakol yapmayı da asker olmayı da polis olmayı da vatanım için yapıyorum diyor. Bu nedenle Kürdistan'a geliyor çalışıyor ya da savaşıyor. Bu açıdan tabii ki özellikle de asker ve polis dışındaki sömürgeci kurumlara yönelme konusunda dikkatli davranıyoruz. Eğer dikkatli davranmazsak çok farklı sonuçlar ortaya çıkabilir. Başka yerlerdeki direnişçiler sömürgeci güçlerin, işgalcilerin ekonomik, sosyal, kültürel politikalarına onların kurumlarına nasıl yaklaştığı bilinirse hareketimizin bu konuda çok dikkatli davrandığını herkes takdir eder.

KARAKOL, BARAJ VE ASKERİ FAALİYETLERE HİZMET EDEN YERLERDE ÇALIŞMAK SUÇTUR

Sömürgeciliğin karakol, baraj ya da başka ekonomik, askeri faaliyetlerine hizmet eden yerlerde çalışmak suçtur. Özellikle barajlarda işçilerin çalışmasını kabul etmiyoruz, karakollarda çalışmasını kabul etmiyoruz. Eğer müttehitler ve işçiler bu durumu dikkate almazlarsa belirli zamanlarda yaşamları bile tehlikeye girebilir. Çünkü bu tür yerlerin çoğu polis ve asker tarafından korunmaktadır. Bu da oralara yönelik baskınlarda çatışmaların ortaya çıkmasına yol açmaktadır. Dolayısıyla bu tür işletmelerde, inşaatlarda işçilerin çalışmamasını istemiyoruz. Sadece Kürt işçiler çalıştırılmıyor, Türkiye'den de işçiler getirilmektedir. Umarız bundan sonra hem müttehitler bu tür işleri almazlar hem de işçiler bu tür iş yapan müttehitlerin şirketlerinde çalışmazlar.

ANF NEWS AGENCY

Hiç yorum yok: