Toplumların sınıfsız ve eşit hale gelerek adil bir hayat yaşamalarının sağlanmasının en önemli yolu ilahi mesajın gereği gibi anlaşılmasıdır. Sömürüyü mümkün kılacak en önemli etken ise ezilen halkların hak arama talebinde bulunmalarını engelleyecek olan dinin afyon halidir.
Bir toplumu teslim almak ve bu toplumun kalbinde kölelik bombasını patlatabilmek için ilahi mesajı ortadan kaldırmak gerekir. İslam, ilerlemeye, modernleşmeye, uygarlaşmaya karşıdır, gericiliktir sözleriyle, birtakım kişilerin eliyle afyonlaştırılarak ortadan kaldırılmalı ki; hiçbir zorluk ve hiçbir engelle karşılaşmaksızın sömürgeciler, zenginleşmek isteyenler bu topluma girebilsin! Uyuşturulan toplumun kanını emerek semizleşebilsin!
Adalet ve paylaşma dini, insanların zihninden çıksın, toplumun gelişimi sorunuyla ilgilenmekten vazgeçip bir kenara çekilsin ki 'kapitalizm ve kölelik düzeni'nin yolu açılsın!
Bunun yanında aynı ihanetin diğer sahnesinde ise başka tip oyuncular bir başka oyunu sergilemektedirler. Diğer oyuncuların tersine burdaki tüm oyuncular dindar; tüm çehreler kutsal, söylemler ise tamamen dinidir; Allah (göklerde), peygamber (tarihte), kitap, günah, sevap, takva, maneviyat (kalplerde), nefsi öldürme, cennet, cehennem... Bunlar, tarikat, mürşid, hizmet, cemaat adı altında dinin gerçeklerini ve asıl hedefini unutturur, toplumu başka yönlere sevk ederler.
Toplumlara sunulan bu her iki ihanet çetesinin farklı metodlarlada olsa hedefleri birdir; Dine karşı olan laikler, aydınlar, yazarlar vs. bilimsel hilelerle dine karşı bir ürküntü verip insanların bu dinden kaçmasını sağlarken, satılmış, menfaatperest din adamları da, sergiledikleri büyüleyici ve hünerli oyunlarıyla halkın gözünü bağlayıp cezbeye düşürücü virdlerle kafaları şişirerek uyuturlar. Halkın vaktini anlamsız, ruhsuz, boş; kural, gelenek ve görenek biçimleriyle öldürür, adına ilahi dedikleri sözde dinleriyle beyinleri felç ederler.
Bu sözde din adamları, güya Allah'ın varlığını kanıtlamak için hayvanların ve bitkilerin üreme durumlarıyla ilgilendikleri kadar insanların durumlarıyla ilgilenmezler. Hayvanların ve diğer canlı türlerinin yaşam mücadelesini konu alan yüzlerce belgesel hazırlarlar ama 'Yeryüzünün Halifesi'nin -insanın- nasıl köleleştiğini, kanına ve ırzına geçildiğini, nimetlerle dolu yeryüzünde nasıl aç bırakıldığını konu alan tek bir kitap bile yazmazlar. Ahirete ilişkin mübalağalı hatta asılsız hayaller veya ölümden sonra yeniden dirilmenin şekil ve yöntemiyle çok meşgul olduklarından bugünü, şimdiki zamanı unutmuş gibi görünerek İslam'ı, Müslümanları şimdiki zamanda yok sayma yoluna giderler.
Kim bunlar? Asıl işleri ve hedefleri nelerdir? Sırf toplumu etkilemek adına mucizelerle, cinlerle, bidatlarla, hurafelerle ortaya çıkarlar. Bu yüzden meydanı boş bulup o kadar çok taraftar bulmuşlardır ki; bugün kime sorarsanız ya onun mürididir ya da diğerinin cemaatına mensuptur, ya falan dergi çevresindendir ya filan dernektendir (onlardan olmayanlar zaten ya mürteddir ya da komünist, bunlara uymazsa da ulusalcı falan derler).
Birileri çıkıp hakikatleri anlatınca (düne kadar Şeriati, Teleğani vb. bugünlerde İhsan Eliaçık), kuyrukları sıkışan menfaatperest uyduruk din adamları, İslamcı geçinen yazarlar topluma zerk ettikleri afyonun panzehiriyle savaşırcasına saldırıya geçerler.
Her dönemde bu din kisveli hainlerin işi; halkları -Şeriati'nin deyimiyle:- 'ruhi bir manyetizmle gözleri açık olarak uyutmak' ve onları 'Gerçek, olması gereken, hayat, hareket, sorumluluk, cihad ve insan yaşamına dünyada yön veren İslam'dan uzaklaştırarak küskün, hareketsiz ve donuk bir İslam'a bağlamak' olmuştur. Öyle bir İslam'a ulaştırır ki; insanların ruhunu geçmişe bağlar ve o geçmişin havası içinde, tek başına, direkt olarak ölüm sonrasına fırlatır.' (Dr. Ali Şeriati, Dinler Tarihi-Tercüme, Erdoğan Vatansever ss.261)
Böyle bir İslam'a inananların: Bütün bu yaşananlar önceden belirlenmiştir diye aptalca düşünenlerin; sömürgecilerin ve işbirlikçi kapitalistlerin elinin kendi cebinde ne aradığından haberi olabilir mi? Onun için karşı koymanın hiçbir değeri yoktur ve kapitalistlere isyan Allah'ın iradesine isyandır!. Çünkü 'sanırlar ki' onlara bu zenginliği Allah vermiştir...
Oysa din; toplumun sorunlu iktisadi yapısı altında bile çözümler üreten en önemli etkendir. Çünkü bu dinin (İslam'ın) yegane şiarı; yeryüzünün kaynaklarının başında oturmuş, çoğunluğu mahrum bırakan zorbalarla sürekli mücadeledir. Bu din; sanıldığı gibi ibadetler manzumesinden ibaret değildir. Çünkü bu; 'Dünya ahiretin tarlasıdır' diyen ve haksızlığa, sömürüye uğramış halk kitlelerini hakka kavuşturan bir dindir. Ve; 'Dünyalık geçimi olmayanın Ahireti de yoktur... Fakirlik bir kapıdan girerse diğer kapıdan da iman çıkar' diyen bir peygamberin dinidir. Bu dinin önderleri bir yandan namazı 'dinin direği' kabul ederken, öte yandan; 'Yoksulluk küfre götürücü araçtır, dinini dünyasına, dünyasını da dinine feda eden birdir. Her ikisi de bizden değildir' prensibini açıkça haykırmışlardır. Öyleki alemlerin Rabbi Kuran'ı Kerim'de 'diğer insanlarla eşit hale gelmemeyi' Allah'ın nimetini inkar olarak tanımlamaktadır. (Nahl-71)
Yeryüzünde varlığını ispat ettiği günden itibaren insan fıtratına ve karakterine uygun olan bu din; maddi faydalanma, güç ve güzellik veren bir sosyal düzen olmasının yanında, insan yaşamı süresince, maddi refah, sağlıklı bir yaşam, eşitlik ilkelerini uygulayan bir sosyo-ekonomik yapı, bir kültür ve bir inanç bütünüdür de.
Bu dinin kitabı zulmü reddeder
Bu dinin Allah'ı en güzel varlıklar ve en faydalı şeylere yemin ederken; insan yaşamının lezzet ve izzetini de över. Bu dinin peygamberi; her haliyle; hayat, siyaset, savaş, güç, cihad, takva ve güzelliği simgeleyendir. Bu dinin kitabı; ölüm ve fizik ötesinden önce, doğadan, dünyadan, hayattan, toplumların sosyal tarihinden söz eder. Hatta bunları zaman zaman ibadet ve cihattan önce hatırlatır. Kuran birçok yerde de, çoğunluk üzerine sulta kuran azınlıklardan söz eder. Halkı bir yandan Allah'a tam teslimiyet ve kulluğa davet ederken, öte yandan zulüm, zorbalık, cehalet ve eşitsizlik karşısında isyana; zorun, zulmün, tekelciliğin, anamalcılığın, zorbalık ve ruhbanlığın temsilcileriyle mücadeleye çağırır. Buna teşvik eder. Bir din ki; adı kanla; tarihi, halka zulüm, Hakkı gasp ve gerçekleri bozma eylemlerine karşı kıyam ve cihadlarla yazılmıştır. Müslüman olmak ise; toplumsal sorumluluğun taştan yükünün taşıyıcısı ve dünya insanlığına karşı görevli olmak duygusuyla, kötülüğe karşı mücadele, insanlığın zaferi için savaşın eri olmadır...
Böyle bir din, dünya sömürgeciliğine karşı hiç direnmeden, olup bitenler karşısında insanların ayağını yerden kesip; toplumun kulağına; Her şeyde bir hayır vardır, alnımıza ne yazılmışsa onu görürüz, diye fısıldar mı?! Halkın gözünü, bu ve benzeri şarlatanlıklarla bağlayıp emperyalizmin, çaresizliğin kucağına atar mı? Zulmün, sömürünün ve haksızlığın her türlüsüne karşı çok hassas olan böyle bir din, nasıl olur da kapitalizmin zulüm ve haksızlıklarına sessiz kalır?
Günümüzde, bütün insanlığın tanrılığına soyunanların emriyle başlayan tiyatroda sahne alan görevlendirilmiş bu hainler; verilen görevi başarmış, toplumumuzu dindar ve dinsiz diye iki parçaya bölmüşlerdir. Yarısı; bilmediği -cehalet, tefrika, zayıflık, yoksulluk, kölelik, teslimiyetçi, düşkünlüğü ve açlığı kabul edicilik, dine benzetilmek istenen- din diye yutturulan hurafelere taparken, diğer yarısı da, halkın inaçlarını yok sayarak çeşitli ideolojilere iman etmektedir.
İslam ile yalancı 'İslam'ın çatışması
Böylece din, şu üç grubun faydalandığı bir meta haline getirildi; Firavun (siyaset), Karun (servet) ve Bel'am (dinadamı)!.. Ve her zaman böyle bir dinin tek bir kurbanı olmuştur; Halk!..
İnsanlık, 'din'in afyon halinden çektiği kadar hiçbir şeyden çekmemiştir. Çünkü tarih boyunca dinin iki yönü olmuştur; İnsanları ya köleleştirmiş ya da özgürlüğe kavuşturmuştur. Çünkü din hem öldürür hem diriltir, hem uyandırır hem uyutur, hem kölelik bağlarını kuvvetlendirip kölece görüşlere meyyal kılar, hem de özgürlük ateşini yakar, tam bağımsızlığı öğretir.
İnsanlık tarihinde dinin dinsizlikle değil; bizzat din ile savaştığını gördük. Ve tarih bu mücadelenin hikayeleriyle doludur.
İslam'ın tarihi geçmişi de sürekli bu iki dinin tarihteki mücadelesinin sahnelenişidir. Yani gerçek İslam ile yalancı 'İslam'ın çatışması... Kuran'a karşı 'Kuran' ve İslam'a karşı 'İslam'ın bitmeyen savaşı. Mesele tamamen siyasidir. Dindarlıkla dinciliğin savaşı, müminle münafıkın savaşı, halkçılıkla halk düşmanlığının savaşı. Emanete sahip çıkmakla emanete hiyanetin savaşı. Hz. Ammar'ın açık beyanıyla; 'Dün Kuran'ın nuzülü için savaşıyorduk, bugün ise te'vili (yorumu, anlaşılması, pratiği, yani tatbiki, yani gerçeği) için...' Söylendiğinin ve bilinenin aksine 'İki kardeşin' veya 'Sahabenin savaşı' değil; dostla, 'dost' gibi görünen düşmanın, gerçek sahabe ile 'sahabe' gibi görünenin savaşıydı. Bugün ise İslam'la 'Kapitalist' İslam savaşmaktadır.' Ve dostlar biliniz ki bu kez savaş, adalete inananların zaferiyle sonuçlanacak, ne kadar karalarlarsa karalasınlar, ne kadar ihanet ederlerse etsinler sonucu değiştiremeyecekler, '...Dikkat edin! Zafer Allah'tan yana olanlarındır. (mücadele 22)' Ben inanıyorum ezilenler 'adalet isteyenler' bu defa kazanacağız, sizde inanın 'inanalım' ve bu hayali gerçekleştirelim dostlar. Vesselam.......
Muhammed Nur DENEK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder